The Norwegian Soloists' Choir and Three Centuries

• Johann Sebastian Bach (1685–1750): Komm, Jesu, komm
• André Jolivet (1905–1974): Épithalame
• Kaija Saariaho (1952–): Nuits Adieux
• Ingvar Lidholm (1921–2017): De profundis
• David Lang (1957–): Again
• Karin Rehnqvist (1957–): När natten skänker frid
• Robert Schumann (1810–1856) og Clytus Gottwald (1925–): Mondnacht
• Francis Poulenc (1899–1963): Figure humaine, Mvt. 8

Participants

• The Norwegian Soloists' Choir
• Simon Arlasjö and Markus Täthi Dunseth (conductors)

Korleis uttrykkjer ein godhug overfor nokon ein elskar? Den franske komponisten André Jolivet skreiv Épithalame til kona si i anledning deira 20-års bryllaupsdag. Med fengslande rytmer og klangar framstiller verket forelskinga og krafta som trekkjer oss mot kvarandre i kjærleik.

I Komm, Jesu, komm møter vi eit slitent menneske som søkjer Gud, kvile og omsorg. Lengsla går over i inderleg bønn, men landar til slutt i ro og takksemd.

Andre del av konserten tar utgangspunkt i natta som rommar eit mørke, men også ei håpefull stille. Kaija Saariaho er ein av vår tids fremste komponistar, og Nuits, adieux (Natt, adjø) skreiv komponisten til minne om bestemora si.

David Lang sitt minimalistiske stykke Again uttrykkjer ei form for resignering: «What happend before will happen again, I forgot it all before, I will forget it all again». Ut av dette veks eit desperat rop om hjelp med Ingvar Lidholms dramatiske De profundis (Frå djupet).

I Karin Rehnqvists När natten skänker frid og Robert Schumanns Mondnacht (Måneskinnsnatt) blir natta noko trøystande og vakkert.

Konserten blir avslutta med siste del av Francis Poulencs Figure Humaine, der troa på eit ventande daggry seirar over grusom smerte og brutalitet. Siste del av verket er ei hyllest til fridom.