Det var Busonis eige ønske å bruke desse fire stykka som eit konsertprogram (Forord til Fantasie für eine Orgelwalze, publisert i juni 1922).
I opningsnummeret «Improvisation über ein Bachsches Chorallied» (An den Herrn Marquis Silvio della Valle di Casanova auf San Remigio) skriv Busoni at han ønskte å bruke idear frå tredjesats i den andre fiolinsonaten sin, som er variasjonar over «Wie wohl ist mir, o Freund der Seele», BWV 517. Verket for to klaver er likevel svært forskjellig frå sonatesatsen.
«Ein Orgel Stück für eine Uhr» (KV 608) var tittelen Mozart gav dette stykket, datert 3. mars 1791 i Wien. Stykket blei først gitt ut for firhendig klaver i 1799. I omarbeidinga for to klaver ønsker Busoni å bruke det som eit preludium til det neste stykket – og som éin sats.
Duettino Concertante er ein spesielt virtuos versjon av finalen i Mozarts F-durkonsert, KV 459, der pianistanes 20 fingrar har nok å gjere. Stykket er kanskje det mest spelte av Busonis verk for to klaver.
Fantasia Contrappuntistica er Busonis mest betydelege klaververk. Det eksisterer tre versjonar: Edizione definitiva, Edizione minore og versjon for to klaver. Alle tre er svært forskjellige, men kjernen i verket er ei vidareføring av den ufullenda fugen i Bachs «Die Kunst der Fuge», BWV 1080. Eit anna sentralt motiv er hans eigen koral «Gloria al signore nei Cieli». Kompleksiteten og oppbygninga til dette verket har inspirert både musikologar og komponistar. Mest kjent er Kaikohsru Sorabjis verk «Opus Clavicembalisticum» som varar i overkant av fire timar. Vi kan roe publikum med at vi er i mål på rundt 30 minutt.
