Dirigent Nina T. Karlsen trer fram aleine i «Det utstrakte» – utan partitur, utan kor, som ein solist. Ho dirigerer etter minnet: av songar, korverk og vokale avtrykk som har forma ho gjennom mange års erfaring med prøver og konsertar. Med ansikt, pust, blikk og hender maner ho fram det som ein gong blei sunge. Stilla blir fylt av nærvær. Pusten hennar fangar etterklangen i kyrkjerommet.
Når koret kjem inn, trer det inn i eit rom som allereie er fylt av førestilt lyd. Eit rom forma av éin person si rørsle, lyttande nærvær, indre høyrsel og det imaginære. Her oppstår ein annan type musikk – ein musikk som veks fram av minne, resonansen i rommet, nye historier og samanhengar, og oppmerksamt samspel.
